Oto w końcu ktoś rozpoznał w WHITMANIE sztandarowy zespół polskich antyglobalistów!

„Propozycja Whitmana jest prosta jak budowa cepa – surowy, energiczny punk rock oparty na szybkich rytmach, nieskomplikowanych rytmach i chóralnie skandowanych refrenach. Słyszeliśmy to setki razy, pewnie będziemy słyszeli jeszcze nie raz. W wykonaniu Whitmana nie wypada to ani lepiej, ani gorzej od średniej krajowej. Czasem jest trochę szybciej i energiczniej (flagi i mundury), zdarzy się riff który jest bardziej metalowy niz punkowy (nie łapiesz), nawet trafi się fajna melodia w refrenie (Toast) , generalnie jednak „nihil novi”. W tekstach zespół jest dosyć monotematyczny – głównie chodzi o bunt przeciw globalizacji i korporacjom. Wkładka książeczki wypełniona jest parodiami logotypów znanych marek, a w piosenkach słyszymy „mac rebelia macnonkonformistów/tak samo mysleć, wyglądać i grać/już więcej buntu zobaczysz w mrowisku,gdzie jest pankrok nosz kurwa mać”. No właśnie, Johny Rotten kiedyś złośliwie zauważył że punkrockowcy chcieli być indywidualistami a skończyło się na tym, że wszyscy nosili jednakowe mundurki. Whitman „tak samo myśli, wygląda i gra” ja tysiące innych, antyglobalistycznych punkrockowych zespołów. To gdzie jest ten „pankrok”?” (Teraz Rock)